W
galerii portretów jej obraz od razu przykuwa uwagę: jest plamą złota. Co można
powiedzieć o królowej Alienor władczyni Francji i Anglii, w historii znanej jako Eleonora Akwitańska? Była
złotowłosa, bajecznie bogata, sama wybrała sobie drugiego męża, gdy rozwiodła
się z pierwszym. Dała początek jednej z najsłynniejszych angielskich dynastii –
Plantagenetów. Była matką Ryszarda Lwie Serce i Jana bez Ziemi. Kobietą, która
kazała przedstawić się z książką na nagrobnej rzeźbie.
Złote
światło, które opromienia postać Alienor mieni się wielością odcieni. Żeby poznać
ich wartość, przeczytałam historię życia królowej, zamkniętej w trzech tomach
powieści Elizabeth Chadwick.
Pieśń
królowej opowiada o młodej księżniczce półsierocie, wychowywana przez
kochającego ojca, która po jego śmierci zostaje wyznaczona na żonę króla
Francji. Trzynastoletnia dziewczyna buntuje się przeciw woli ojca, ale w końcu
jej ulega. Wypełniając jego testament, wkracza na drogę, która zaprowadzi ją na
tron Anglii i uczyni jedną z najpotężniejszych kobiet Średniowiecza.
Zanim
jednak zabrzmią pieśni o Aleinor, śpiewane w Prowansji i na angielskim dworze,
upłynie wiele lat. Pieśń królowej i Serce królowej przedstawiają
losy kobiety, dla której rola królowej mocarstwa Europy Zachodniej jest rolą wymarzoną,
rolą życia. Kiedy wreszcie, po męczarniach życia z Ludwikiem, Alienor jako
królowa wdowa może decydować o swoim losie i wybiera na męża młodego Henryka Andegaweńskiego,
wkrótce króla Anglii, świat ściele się u jej stóp. Alienor podejmuje wyzwanie
i zostaje jedną z najpotężniejszych kobiet swojej epoki. Rodzi synów i
córki, umacnia swą pozycję. Świadkowie towarzyszących
temu emocji pozostają bezimienni. Kotary łoża, w którym Alienor dochodzi do siebie
po kolejnych połogach. Suknie, szyte na okazje spotkań z mężem, których odpowiedni
kolor i krój były dyplomatycznym komentarzem.
Mogły i potrafiły uwodzić. W epoce, gdzie każdy element życia
królewskiej pary był spektaklem dla dworu, sekretów nie powierzano nawet ścianom.
Ważne było także to coś pomiędzy
słowami.
Tron
królowej to opowieść o ostatnich
trzydziestu latach z życia Alienor, gdy jest więziona przez swojego męża w
różnych okresach ich małżeństwa, i gdy odpowiada to planom politycznym Henryka
II. Alienor, już po śmierci Henryka jako wdowa, może rozpocząć samodzielną
politykę i tu rozwija skrzydła.
Portret
królowej zabłysnął dopiero w ostatnim trzecim tomie. Autorka i czytelnik musieli
przejść przez tych kilkaset stron, by poczuć ciężar złotej myśli, że
najtrudniej jest pozostać sobą. Nawet, a
może zwłaszcza, jeśli się jest królową.
Elizabeth Chadwick, Pieśń królowej (t.1) , Serce królowej (t.2) , Tron królowej (t.3) , przeł. Magdalena Moltzan-Małkowska, Warszawa 2018.
